Diş kirası, Osmanlı İmparatorluğu döneminde uygulanan bir uygulamadır. Genellikle padişahların veya devlet büyüklerinin, cami, medrese, imaret gibi hayır kurumlarına gelir sağlamak amacıyla yaptırdığı ev veya dükkanların kiraya verilmesiyle elde edilen gelirden, o yapıda görev yapan kişilere (imam, müezzin, şeyh vb.) ödenen bir tür ek ödeme veya yardım olarak tanımlanabilir.
Diş kirası, özellikle vakıf gelirlerinden ayrılan bir paydı ve bu pay, söz konusu yapıdaki hizmetleri yürüten kişilerin geçimlerine destek olmak amacıyla verilirdi. Bir nevi, günümüzdeki sosyal yardım veya ek gelir uygulamalarına benzer bir amaca hizmet ediyordu.
Diş kirasının miktarı, vakfın gelirine ve o dönemki ekonomik koşullara göre değişkenlik gösterebilirdi. Amaç, vakıf görevlilerinin temel ihtiyaçlarını karşılamalarına yardımcı olmaktı. Bu uygulama, Osmanlı toplumunda sosyal dayanışma ve vakıf kültürünün önemli bir parçasıydı.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page